Elke week is er onder begeleiding van de maatschappelijk werkster een discussie per unit. Hierbij gaat het er ons met name om dat we signalen op vangen voor medewerkers in verband met de leefbaarheid en veiligheid op Bahay Aurora. Is er sprake van pesten, hoe is de leefbaarheid op de unit. Daarnaast is het van groot belang om kinderen te leren een eigen mening te leren formuleren, op school wordt dat niet geleerd helaas. De meningsvorming is van cruziaal belang omdat kinderen op latere leeftijd hele belangrijke besluiten nemen over hun toekomst. Ga ik weer in de wijk wonen waar ik vandaan kom? Ga ik mijn kinderen opvoeden op een vuilnisbelt? Ga ik mishandeling van mijn man accepteren, waar trek ik de grens? Hoeveel kinderen wil ik? Etc etc, belangrijke vragen die een zeker analytisch vermogen vragen. Tot op zekere hoogte kan je dat leren en de kinderen vinden het erg leuk. Het levert ook wel concrete resultaten op.
Er is een meisje met een verstandelijke beperking die nogal onhygienisch is. Daar stoort een aantal oudere kinderen zich aan. Tijdens het groepsgesprek is toen afgesproken dat dit meisje een buddy krijgt om extra op haar persoonlijke hygiene te letten. Het resultaat is inderdaad goed merkbaar voor medewerkers. Uiteindelijk is het hun taak om daar op te letten maar met twee medewerkers op 35 kinderen kun je niet altijd overal tegelijk zijn en dit kind vraagt veel persoonlijke aandacht. Ook het pestgedrag is altijd onderwerp van gesprek en er zijn al kinderen geweest die even moesten staan om uit te leggen aan de rest waarom ze dit gedrag vertonen, kinderen zijn heel direct en als groep ook machtig. Dit helpt ook om de leefbaarheid te verbeteren.
Last but not least, kinderen leren tijdens deze bijeenkomsten ook sociale vaardigheden zoals luisteren naar andere kinderen, iemand laten uitspreken en reageren op wat er gezegd wordt. Het zijn kortom geweldige bijeenkomsten.
