Van 12-11-2008 tot 2-12-2008 zijn wij te gast geweest bij Herke en Arlene. Wij konden in deze periode van zeer dichtbij het dagelijkse leven op de Filippijnen meemaken. We hebben genoten, maar wat een ander leven dan wij hier gewend zijn!
Ondanks dat we er een beetje op voorbereid waren, was de alom aanwezige armoede toch een schok. Het snijd je door de ziel om (kleine) kinderen moederziel alleen in een portiek te zien slapen. Of op bloten voetjes en in een gerafeld T-shirt langs de weg te zien lopen.
We zijn ook op twee begraafplaatsen geweest, van het grote aantal kindergrafjes werden we heel erg stil…
We hoorden van Herke en Arlene dat er hier niets geregeld is op het gebied van gezondheidszorg. Als je een dokter, medicijnen of een ziekenhuis nodig hebt moet je je portemonnee meebrengen, Zo niet, dan wordt medische hulp geweigerd. Mensen gaan dus niet naar een arts als dat nodig is, met alle gevolgen van dien.
Wat een verschil dan met de kinderen die in Bahay Aurora wonen! Iedere dag eten, schone kleding, een eigen bed, speelgoed, school, indien nodig medische hulp, en niet te vergeten de liefdevolle verzorging door de huismoeders. Het viel ons op hoe goed de kinderen er uit zien, niet alleen aan de buitenkant maar ook hun uitstraling. Vrolijk, hulpvaardig, enthousiast, ook naar elkaar toe.
Het was geweldig om te zien dat ook het schoolklasje voor de minder begaafde kinderen zo goed draait. Inmiddels gaan er ’s middags al 18 kinderen naar toe. Ze krijgen activiteiten aangeboden in kleine groepjes die qua niveau ongeveer hetzelfde is. Ze krijgen allemaal rekenen en Engels, dat is de verplichte voertaal op scholen. Een klein aantal kinderen doet het zo goed dat ze waarschijnlijk op termijn naar een gewone school kunnen. Geweldig toch, school = toekomst! Ook is er aandacht voor creatieve dingen zoals muziek maken en tekenen.
De ontspannende uitstapjes in de omgeving (wat een prachtig land!) hebben we afgewisseld met wat werkzaamheden voor het tehuis. Petra heeft een gebouw opnieuw gewit aan de binnenkant en wat muurschilderingen gerestaureerd. Jan Willem heeft allerlei technische karweitjes gedaan en de laptops aangesloten en geïnstalleerd met software.
Die karweitjes namen soms ontzettend veel tijd in beslag omdat bepaald gereedschap of materiaal niet te krijgen was. Ja, misschien in Manilla…maar dat was wel anderhalf uur rijden heen en anderhalf uur rijden terug.
Het heeft ons verbaasd hoe creatief mensen worden als er gebrek aan gereedschap of materiaal is. Vraag niet hoeveel tijd en energie het kost, maar ze krijgen het daar voor elkaar!
Wij zijn er van overtuigd dat alle giften en donaties hier voor 100% goed besteed worden. Hier blijft niets aan de strijkstok hangen.
Na deze fantastische ervaring zijn wij nog meer dan daarvoor geïnspireerd om dit project bij anderen onder de aandacht te brengen.
Wij wensen alle kinderen en medewerkers een fijne tijd in Bahay Aurora en een goede toekomst toe. Veel daarvan hangt af van de financieel steun uit Nederland. Blijft u dus alstublieft gul geven!