Het toeleveringsproces van kinderen aan Bahay Aurora. Bahay Aurora neemt geen kinderen op die in aanmerking komen voor adoptie. Dit zijn veelal hele jonge kinderen. Om te voorkomen dat deze kinderen van de ene instelling naar de andere gaan om de adoptie te regelen nemen wij deze kinderen niet op. De overheid is van mening dat elk kind recht heeft op een familie, liefst een rijke familie die in Amerika woont. Wij zijn van mening dat Filipijnse kinderen beter op de Filipijnen kunnen blijven. We hebben vaker dan eens meegemaakt dat familieleden na jaren toch worden gevonden. Als er toch geadopteerd moet worden dan zien wij liever dat het kind naar een Filipijnse familie gaat. Ontheemding op jonge leeftijd kan zeer nadelige gevolgen hebben voor een kind op langere termijn. Er komt nog bij dat adoptie big business is voor advocaten die hier schandalig veel aan verdienen. We houden ons om die redenen verre van adoptiezaken. Als er kinderen in de problemen komen dan wordt dat meestal het eerste gesignaleerd door de buurtburgemeesters, als deze mensen hun werk doen melden ze het kind aan bij de locale DSWD maatschappelijk werkers die in elk Gemeentehuis kantoor houden. Deze mensen gaan dan onderzoek doen. Er wordt gesproken met ouders, familie en de omgeving. Op basis van die bevindingen wordt er een rapportage geschreven, we hebben meegemaakt dat dit maanden kan duren. Dan vindt er een case-converentie plaats met de maatschappelijk werker van Bahay Aurora. Om het kind op te nemen vragen wij een geboortebewijs. Kinderen zonder geboortebewijs hebben een groot probleem, dan heeft dat kind helemaal geen rechten, het kan dan bijvoorbeeld niet naar voortgezet onderwijs. We vragen een medische verklaring, er komt veel TBC voor en we willen andere kinderen niet in gevaar brengen. Ook vragen we school records, zonder kan een kind bijna niet op een lagere school komen. Deze papieren moet de DSWD social worker ons aanleveren voor opname.
Het proces is simpel maar de documenten zijn belangrijk en moeten wel aangeleverd worden. Hier gaat het vaak mis. Documenten worden niet geproduceerd en kinderen zijn hier vaak de dupe van. Soms laten DSWD social workers de kinderen op hun kantoor slapen maar veel vaker blijven de kinderen in de slechte omstandigheden wachten tot een ambtenaar zijn werk heeft gedaan. Menig maal nemen we het kind op omdat het te gek voor woorden is dat een kind in de ellende zit omdat papieren niet worden aangeleverd. We maken dan een verklaring met de aanleverende instantie dat zij verantwoordelijk blijven en de papieren binnen een bepaalde termijn moeten aanleveren. Het hangt dan van onze maatschappelijk werker af hoeveel druk ze kan uitoefenen op de aanleverende instantie om papieren te produceren. De case rapportage wordt uiteindelijk wel aangeleverd maar die andere zaken draaien we vaak zelf voor op. Het kost ons geld, veel tijd en reizen om die zaken te regelen.
Omdat wij onze maatschappelijk werkster onder forse druk zetten om te zorgen dat onze bedden bezet zijn is de aanlevering van kinderen een taak waar ze dagelijks mee bezig is. Veel andere instellingen doen dat niet en het komt voor dat instellingen sluiten omdat ze geen kinderen aangeleverd krijgen. Het is niet zo dat er geen kinderen in problemen zijn, was dat maar zo. Het systeem en de mensen die hun werk moeten doen functioneert niet en de kinderen zijn de dupe.
