Op een bevolking van 100 miljoen Filipijnse mensen werken er momenteel ongeveer 2,5 miljoen mensen in het buitenland.
Filipinos werken vooral in het Midden Oosten 1,2 miljoen en de rest verdeeld over China, Hong kong, Japan, EU en Amerika. Op vrijwel elke boot op zee is de meerderheid van de bemanning behalve de hogere posities Filipino, het gaat om vele duizenden boten. In California wonen ongeveer 10 miljoen Filipinos, legaal of illegaal. Voor de Filipijnen is Amerika nog steeds het beloofde land. Voor sommige beroepsgroepen is het dat inderdaad, vooral als verpleegkundige bent verdien je een vermogen in Amerika, al snel meer dan $ 60.000 per jaar bij een full time verband, netto is dat toch al snel $ 5000 p/m. Een stuk meer dan de verpleegkundigen in Nederland betaald krijgen en veel meer dan een verpleegkundige op de Filipijnen betaald krijgt, die moeten hetzelfde werk doen voor $ 350 p/m, vaak met veel slechter arbeidsvoorwaarden. Dit soort gegevens verklaren ook meteen waarom er een enorme drang is om in het buitenland te werken en het verklaart ook waarom er enorm veel verpleegkundigen opgeleid worden op de Filipijnen. Werken in het buitenland is vaak een vlucht voor de armoede en in een aantal gevallen ook om te ontvluchten aan een corrupt en onrechtvaardig land. Vrijwel elk redelijk mooi betonnen huis op de Filipijnen is gebouwd door iemand die in het buitenland werkt of heeft gewerkt. Je ziet het zo in het straatbeeld, daardoor lijkt het dat het in buitenland altijd veel beter is.
Helaas is het niet allemaal rozegeur en maneschijn dat werken in het buitenland. Veruit de overgrote meerderheid van de buitenlandse werknemers worden enorm uitgebuit. Hoog opgeleide mensen doen werk waar ze zwaar voor overgekwalificeerd zijn. Zo werken er veel artsen en specialisten als verpleegkundige in Amerika, die hebben na hun medische studie nogmaals een opleiding tot verpleegkundige gevolgd omdat men geen artsen/ specialisten nodig heeft in Amerika. Ook in het Midden Oosten is dit aan de orde van de dag, hoog opgeleide mensen die ongeschoolde arbeid verrichten voor een salaris wat dan welliswaar het dubbele is van wat ze op de Filipijnen verdienen maar er hangt een heftig prijskaartje aan dat zuurverdiende geld. Doordat mensen maar eens in de paar jaar naar huis komen is het aantal huwelijken wat op de klippen loopt gigantisch. Doordat scheiden officieel niet mag volgens de grondwet geeft dat veel extra complicaties en veel extra kosten, uiteindelijk is alles te koop op de Filipijnen dus ook een echtscheiding. Mensen die in het buitenland werken zijn vooral jonge pas getrouwde mensen met kinderen. Het zijn vooral de kinderen die de dupe worden van deze massale arbeidsmigratie. Kinderen verliezen de binding met 1 van de ouders. Het komt echter ook vaak voor dat beide ouders in het buitenland werken en ze opgevoed worden door de grootouders. Dat is natuurlijk verre van ideaal en leidt tot allerlei vormen van onaangepast gedrag van betrokken kinderen, met name als ze in de pubertijd zitten. Drugsmisbruik en zelfmoorden komen veel voor en zijn voor een belangrijk deel te relateren aan het feit dat de ouders in het buitenland zitten waardoor de kinderen niet die begeleiding krijgen die ze nodig hebben.
De overheid voert een intensief beleid om zoveel mogelijk mensen naar het buitenland te sturen omdat het geld wat deze mensen overmaken naar hun familie de grootste bron van inkomsten is voor dit land. In 2016 was dat $2.56 biljoen. Allemaal harde valuta…de banken vinden het fantastisch! Dat zijn geen kinderachtige bedragen, het is letterlijk de kurk waarop de Filipijnse economie drijft. De Filipijnse overheid sluit dan ook graag zijn ogen voor de humanitaire mistanden in Saoudi Arabië en andere landen in het Midden Oosten. Al dat maandedlijks opgestuurde geld wordt geconsumeerd, vrijwel niks wordt geinvesteerd, hierdoor is deze bron van inkomsten cruciaal voor de Filipijnen. Door de massa arbeidsmigratie verdienen de airlines van het Midden Oosten goudgeld aan de vluchten van en naar de Filipijnen. Men maakt handig gebruik van corrupte overheidsdienaren waardoor de KLM weigert om nog directe vluchten uit te voeren op de Filipijnen. De landingsrechten voor de KLM zijn veel hoger waardoor ze niet kunnen concureren met de airlines uit het Midden Oosten. Omdat KLM niet… genoeg… onder de tafel wil betalen vissen ze achter het net.
Kinderen en ook volwassenen idealiseren naar het buitenland gaan, er is geen realistisch beeld van het werken in het buitenland. Wij doen een poging om onze kinderen erop te wijzen waar ze op moeten letten. Ga niet met elke reqruiter in zee, die zijn lang niet allemaal betrouwbaar. In de slipstream van deze gigantische arbeidsmigratie is er ook volop mensenhandel. Mensen worden lucratieve contracten aangeboden zonder dat men zegt in welk land. Wie daar instinkt kan dus zo in Libanon terecht komen. Bij aankomst kun je je paspoort inleveren bij de werkgever, er volgen allerlei verboden en voor je het weet ben je een slaaf die alleen werkt om te kunnen eten. Door de wetgeving gaat de werkgever volledig vrijuit en kom je zeer moeilijk het land weer uit, helaas zijn hier veel voorbeelden van. Op de Filipijnen is een gigantische door de overheid gestimuleerde braindrain gaande. Alle hoog opgeleide mensen gaan per defenitie in het buitenland werken. Men blijft liefst in het buitenland door te trouwen of men brengt zijn familie indien mogelijk, dit alles vraagt vele jaren geduld. Heeft dit verhaal een relatie met Bahay Aurora? Jazeker, iedere Filipino heeft de focus op het buitenland, ook onze kinderen en medewerkers. Wij proberen ze goed voor te lichten over de consequenties van die buitenlandse avondturen. Het leven draait niet alleen maar om geld… De familie oefent altijd veel druk uit op hun kindren om naar het buitenland te gaan omdat die persoon verantwoordelijk wordt gemaakt voor het inkomen van de familie, voor de studie van de kinderen, voor alle ziektekosten rekeningen etc etc, vergeet vooral niet alle bezoekjes aan Mc Donald. Ook hier ligt misbruik om de hoek. Als je in het buitenland werkt ben je rijk dus je wordt voor alle kosten benaderd, het is nooit genoeg en veel Filipinos hebben de grootste moeite om die druk te hanteren. In Nederland wonen er ongeveer 17.000 Filipijnse mensen. Wat en wie blijven er achter op de Filipijnen? In ieder geval geen mensen die in staat zijn het land te besturen.
