Op de Filipijnen vindt op dit moment weer een natuurramp plaats.
De TAAL vulkaan is bezig uit te barsten. Dat is altijd een proces van een aantal weken en je kunt nooit precies zeggen wanneer het gaat gebeuren en of het sowieso wel gaat gebeuren.
Het is een vulkaan die midden in een meer ligt. Meerdere keren zijn we met paarden naar de top van de vulkaan gegaan om in de krater te kijken.
Als je nu hoort dat de vulkaan weer op uitbarsten staat, dit is al de tweede keer dit jaar en zoveel mensen moeten evacueren dan raakt me dat wel. Het gaat om duizenden mensen afhankelijk van de grote van de uitbarsting.
Bahay Aurora ligt op ongeveer 80 km van de vulkaan en we hebben een brief gehad van de overheid dat iedereen zoveel mogelijk binnen moet blijven in verband met de grote hoeveelheid zwavel in de lucht.
Dat is geen gemakkelijke opgave wanneer je geen airconditioning hebt en de temperaturen buiten oplopen tot 40 graden Celsius, onder de golfplaten dakjes kan de temperatuur nog veel meer oplopen.
Maar ja, dit jaar hebben we al eerder een uitbarsting van de TAAL vulkaan gehad, we hebben verschillende tyfoons gehad en aardbevingen. Daarnaast hebben we onze ‘war on drugs’ die inmiddels heel veel slachtoffers heeft geëist, (de aantallen worden angstvallig geheim gehouden).
Met andere woorden de Filipijnse bevolking kan wel tegen een stootje.
Ook onze kinderen, ze zitten inmiddels al een jaar thuis en ook volgend schooljaar moeten ze waarschijnlijk thuis blijven. Leuk is anders maar we hebben eigenlijk minder conflicten dan voor corona.
Elk land heeft zo zijn eigen mentaliteit en die wordt gevormd door de omstandigheden. De mentaliteit van de Filipino’s is heel anders dan de Nederlanders , hier in Nederland gaat men voor het dragen van een mondkapje de straat op, men daagt de overheid voor het gerecht. Daar ondergaat men veel groter ongemak vrij gelaten. Iedereen is in survival mode en dat is al jaren zo en het zal nog wel heel lang zo blijven verwacht ik.
