Algemeen
Bahay Aurora biedt onderdak aan straatkinderen. Wat zijn straatkinderen eigenlijk?
Het zijn kinderen met zeer diverse problematiek, maar ze hebben één ding gemeen: ze kunnen niet meer thuis wonen. Dit kan een tijdelijke (crisis) situatie zijn, maar ook verblijf voor langere termijn is mogelijk. Een aantal kinderen heeft geen ouders meer en kan ook niet door overige familie opgevangen worden. Ook verwaarloosde kinderen, mishandelde kinderen en (seksueel) misbruikte kinderen worden door Bahay Aurora opgevangen. De kinderen die in kindertehuis wonen, zijn geplaatst, na overleg met, en goedkeuring van de Departement of Social Welfare and Development (DSWD).
Opvang is er voor kinderen binnen de regio maar soms komen de kinderen ook van verder weg.
Achtergrond
Hieronder een aantal voorbeelden om u te laten zien welke kinderen een thuis vinden bij Bahay Aurora en inzicht te geven in de problematische situatie waarin de kinderen zich bevinden.
De namen van de kinderen zijn uiteraard om privacy redenen gefingeerd.
Het verhaal van B1 en B2
Medewerkers van de DSWD werden ingeschakeld door mensen die op de vuilnisbelt woonden. In een vieze kartonnen doos zaten twee kleine kinderen, één was ongeveer een jaar oud, de andere een paar weken oud? De medewerkers van de DSWD hebben deze kinderen naar het kindertehuis in Baras gebracht. De kinderen waren zwaar ondervoed en ernstig ziek? De kinderen hadden ook geen namen.
Ze werden in eerste instantie Baby 1 en Baby 2 , B1 en B2 genoemd. Omdat de ouders onvindbaar waren hebben de kinderen namen gekregen van de medewerkers van het kindertehuis.
Inmiddels zijn de twee broertjes na een lange periode van ziekte goed hersteld. Het is een leuk stel en ze ontwikkelen zich goed.
Het verhaal van Linda, Ronald en Joe-boy
Linda (10), Ronald(5) en Joe-boy(2) woonden samen met hun vader en moeder in een dorpje in de provincie Laguna. De vader was een landarbeider en de moeder bleef thuis om op de kinderen te passen? De moeder van deze kinderen werd ernstig ziek en overleed na een lang ziekbed. Door de dood van zijn vrouw raakte de vader zwaar overspannen, eenzaam en depressief. Op een avond heeft hij zich in zijn huis opgehangen in aanwezigheid van zijn kinderen.? Toen de kinderen beide ouders kwijt waren, was er een tante die de verantwoordelijkheid op zich nam om voor de kinderen te zorgen. Helaas mishandelde haar echtgenoot de kinderen, waarbij Linda ook onzedelijk werd betast. Doordat de tante de situatie onhoudbaar vond en bang was dat haar man het meisje zou misbruiken heeft zij besloten de kinderen naar het kindertehuis in Baras te brengen. Hierdoor is voorkomen dat de kinderen op straat terecht zouden komen.
Het verhaal van Irene
Irene was enig kind van een echtpaar. De vader overleed en de moeder ging na enige tijd een relatie aan met een andere man. Met deze man ging ze uiteindelijk samenwonen. Na verloop van tijd bleek dat hij alcoholist was en ook nog gokverslaafd. Irene werd door hem seksueel misbruikt maar werd door haar moeder in eerste instantie niet geloofd. Toen de ernst van de situatie tot moeder doordrong besloot ze te stoppen met werken. Het gevolg was aanzienlijk minder inkomen en dus nauwelijks eten voor het gezin. Moeder raakte ondervoed en kon haar nieuwe baby nauwelijks borstvoeding geven. De baby zoog op een dag in plaats van melk bloed op. Irene had dit gezien, raakte in paniek en is van huis weggelopen. Na een half jaar op straat te hebben gewoond werd zij gevonden door medewerkers van de DSWD. Irene was toen ondervoed. Toen ze in het kinderhuis in Baras kwam wonen was Irene getraumatiseerd, urineerde in bed en had nachtmerries. Twee weken na aankomst kwam het bericht dat haar kleine zusje was overleden. Van haar moeder heeft ze, ondanks alle inspanningen, nooit meer iets gehoord. Irene woont al 6 jaar in Baras. Het gaat naar omstandigheden goed met haar.
Het verhaal van Paul
De vader van Paul was een werknemer op een kleine boerderij. Reeds op jonge leeftijd is de moeder van Paul overleden. Toen Paul in de eerste klas van de lagere school zat werd zijn vader ernstig ziek en is ook overleden. De boer heeft toen de zorg van de jongen op zich genomen. Na een aantal jaren was het voor deze man echter niet meer mogelijk om voor Paul te zorgen, mede vanwege problemen in zijn eigen familie. Via de DSWD van Morong is Paul verwezen naar Bahay Aurora. In de beginperiode in het kindertehuis was hij erg teruggetrokken en zei alleen wat als er iets aan hem gevraagd werd. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een spontane jongen met sprankelende ogen, hij heeft echt zijn draai gevonden en Bahay Aurora is nu echt zijn thuis.
