Auteur: Angelique Smidstra

We would like you to meet our new social worker!
She is Patricia Marie L. Llgas, 22 years old and lives in Baras, Rizal. She is the youngest in four siblings, graduated high school with honor, she studied college in CEU Manila batch 2016 in the degree of Bachelor of Science Major in Social Worker.
According to her when she was a kid she loved children, she also loves helping other people especially in need.
Knowing that her job is to help kids achieve their full potentials and to help them feel happier and better about themselves brings a huge smile to her face and helps her sleep better at night. There are thousands of reasons why she thinks helping children and their families is the best job in the word, even knowing that her profession is one of the most stressful jobs in the world, she said that helping children and their families is the most rewarding job that she can think of.
About working in Bahay Aurora, she found herself inside Bahay Aurora constantly inspired by determination and resourcefulness of the people with whom she was working for, she talks about her co-Social Worker and the House Parents, especially our boss Sir Herke and Mam Arlene.
According to her Bahay Aurora is not just an institution or a home for children, for her this is now her second home where she feels really complete because of the loving children she’s helping everyday.
She would like to express a big thanks to Bahay Aurora Community, she also added that Bahay Aurora touches her heart in so many ways by bringing and giving her the opportunity to be the part of this institution.

FIRST IMPRESSION IN BAHAY AURORA
(Patricia Marie Llagas-Social Worker)

On my first day here, I was greeted by the staffs of Bahay Aurora, welcomed, offered a cup of coffee, given a brief orientation and complete tour of the facilities before joining my colleagues. There I was given a complete preview of the institution and their values. The first thing I noticed what they lived out their values, even in the onboarding process as opposed to just having a paper hand out and some words on a wall. Additionally, I was able to log in and start work on the first day… and everything worked the e-mail, phone, settings, programs I would need, it was all seamless and efficient.
This institution was not only ready for me to start, they made sure I understood that I was valued, welcomed and a significant part of the organization. I knew my confidence in the company was at a high level and it told me I made the right choice to join this institution.
It was certainly worth the move. The results of these first impressions made me not only glad I had made the move to this institution but made me want to hit the ground running and truly work as hard for Bahay Aurora as they had worked to make me feel welcome.
Bahay Aurora gives me a great impression that I am surely will last. Working in this institution for almost a couple of month and it seems to be good working with a systematic organization like this. Where I am working under restrictive policies but no real pressure within. And it really helps me to be more disciplined young professional.
I am pretty sure that Bahay Aurora Foundation will help me to boost my confidence and enhanced my skills in developing my inner capabilities being a young professional. I will work for the institution’s goals and targets and in return, I expect to grow professionally in my career path with FABKI.

Thank you Bahay Aurora for the new learnings, good company and a great atmosphere to work on!

Aleyna (kleindochter Herke en Arleen) is drie weken op de Filipijnen geweest en natuurlijk ook bij Bahay Aurora. Ze heeft er een geweldig tijd gehad. Twee jaar geleden was ze er ook maar was ze erg verlegen en durfde niet met de kinderen te spelen. Dat was dit keer wel anders, ze heeft bijna elke dag met ze gespeeld en leuke activiteiten gedaan. Ze is erg bevriend geraakt met Flor en de tweeling Mary Joy en Mary Mae. Ook heeft ze drie nachtjes bij Bahay Aurora geslapen, gezellig bij Flor op de kamer, oh wat hadden ze een lol.

Aleyna heeft ook tien vlogs gemaakt (allemaal te zien op YouTube) waaronder een aantal over Bahay Aurora. Bekijk ze hieronder en geef onderin het filmpje een duim omhoog!

1. Josephine Cruz 17 years old, she was admitted 6 years ago, she was from Tanay Rizal. Based from her Story before she was admitted in Bahay Aurora she lives in a community same as Tondo. People living in this area seen to drink alcohol everyday most often to engage trouble like stabbing or using improvised gun to terminate their enemy. Some of them use drugs and make it a living for their survival. She was hearing bad words and cursing someone from their neighbors as their routine, she felt afraid at times she seen this kind of scenario. Having not enough food in the table, sometimes eating twice a day.
   She lives in Bahay Aurora for 6 years. She said that she was grateful to be in Bahay Aurora. There are many things to thank and praise according to her. The daily routines of doing the household chores, at first, she really hates washing dishes, but later on she accepts it because she is in the BA. She must follow the rules in BA similar when she was home. The Rules in BA will guide me for my future to be independent. Sometimes she disobeys it but with the Lecture and Guidance with the Houseparent she had no choice but to obey the rules. The food in BA is good unlike when she is in their house. She was eating 3x a day plus Baon . Providing the need like school supplies and clothes, she tells that she was fortunate enough to be in BA.
   In school some children look at them as poor with no parents to take care. Some teachers give them food or help them when they have activity in school. She was being bullied by some kids in school and according to her she was help and protected by the kids in Bahay Aurora, they help and look after each other. School is important for her because she wants to be successful in her future.
   She remembers when the time that she was having conflicts with the houseparent, She and one of the girls in unit 1 climb the roof, but later they admit that they were wrong, she said that sometimes she was misunderstood. She also told about some Houseparent misunderstood her not letting them to know her more. According to her she was been bullied by the older kids but she learns to retaliate and to get along with them. The bond with the older girls from unit 1 was the happiest part laughter and treating each other like real siblings. That was meaningful to her, she really had a nice time with them.
   The sad part of it is when somebody is leaving or transferring to another institution. She said life must go on, she was telling that someday she would help other kids like her in the future. Education will give her success in life. Most of all she would like to thank the Staff for understanding her, Guiding and taking care of her. For the administration, the Board and the Donator’s who help them and making them feel that they are fortunate enough that Bahay Aurora is willing to support and give them direction in life and the determination needed for their success.

Aleyna, acht jaar is samen met haar vader, moeder en broertje op bezoek bij Bahay Aurora.
Omdat Aleyna op dansen zit wilde ze graag dansen met de andere kinderen. Haar dansjes leren aan de andere kinderen.
Door dansen kunnen kinderen het vaak goed en snel met elkaar vinden.
Na twee dagen zien we al dat dit een prima dansoptreden wordt op 20 januari, de dag dat we al die mensen hier op de Filipijnen gaan bedanken voor hun donaties.
Afgelopen jaar waren dat er best veel, zoveel dat we heel specifiek gaan vragen om bepaalde spullen, anders worden we bedolven onder spullen die in de opslag blijven liggen.
We gaan ook oud bewoners van Bahay Aurora uitnodigen, een soort reunie. Dat is de eerste keer en we zijn heel benieuwd hoeveel exbewoners de middelen hebben om langs te komen voor deze happening.
Aleyna gaat haar dansgroepje vast klaarstomen voor deze happening.
Wordt vervolgd en we zijn zeer benieuwd.
PS…Aleyna doet ook een vlog over Bahay Aurora! (Zie YouTube link hieronder) Dat wil je niet missen…volg haar en al haar ervaringen op Filipijnen door onder het filmpje op abonneren te klikken en vergeet niet om het filmpje een duimpje omhoog te geven.

Rijstactie

Rijst is het hoofdbestanddeel van alle maaltijden op de Filippijnen. Ook voor de kinderen die bij Bahay   Aurora wonen. Onze kinderen krijgen 3 gezonde maaltijden per dag en daarbij mag rijst niet ontbreken.   We hebben iedere week   3 zakken rijst (van 50 kg) nodig. De prijs van rijst fluctueert sterk door het jaar   heen en is o.a. afhankelijk van weersinvloeden en import vanuit het buitenland.

In het droge seizoen is er genoeg lokaal geplante rijst voorradig en zijn de prijzen gunstig. We kopen daarom   op dat moment de totale rijstvoorraad voor een heel jaar in bij een rijsthandelaar en betalen vooruit. De rijst blijft in opslag en elke week halen we 3 zakken rijst op voor het kindertehuis.

Ieder jaar rondom kerst houden we een rijstactie om deze grote hoeveelheid rijst te kunnen aanschaffen.   U kunt ons hierbij helpen door een deel van de benodigde hoeveelheid rijst te doneren.   Wij waarderen dit enorm.

Ter indicatie:
1 hele zak rijst kost € 40,-
½   zak rijst kost € 20,-
¼   zak rijst kost € 10-
Uiteraard kunt u ook een ander bedrag schenken.
 
 
U kunt het bedrag dat u wilt schenken overmaken op rekeningnummer NL94INGB0000387783 t.n.v.
Stichting Noodhulp Filippijnen in ‘s-Hertogenbosch. Onder vermelding van ‘rijstactie’ en uw adresgegevens.
 
 
Dank u wel! Salamat Po!

Herke en Arleen Smidstra

Klik hier voor het PDF bestand.

One of my best friends in the Philippines and longtime costumer Willy Baldonado and his wife Teng visited together with members of the Makati Rotary club Bahay Aurora.
We received generous donations and the group of Willy brought some nice foods and gifts for the kids.

My relation with Willy Baldonado goes back almost 13 years. Willy and his wife Teng are successful business people who started many years ago their company with just a good set of brains and now they run one of the strongest and biggest meat import and meat distribution companies in the Philippines. That is truly quite an achievement. Willy and Teng are caring people, they understand the needs of the poor and we can notice that these kind hearted people pass on their kindness to their children .

Since the time we met Willy and his wife Teng they are donating on a monthly basis a number of boxes with meat or chicken. That is really such a great help ! Meat is expensive in the Philippines since it is all imported. Actually we cannot really afford to serve our kids meat. Because of them they will eat meat every week. Once a month we pick up the meat in the cold-store and bring it to Bahay Aurora where we have also a freezer to keep the product frozen till it is used.
This relation is very important to me personally and for Bahay Aurora. The donations are coming from a good heart and nothing in return is expected.
I like to express my deepest respect and gratitude for the support we received from Willy and Teng over the past 13 years and we are also very grateful to the members of the Rotary Makati group. Maraming salamat po !

Na 14 jaar heeft Flor eindelijk haar moeder gezien.
Ongeveer twee weken geleden was er contact via messenger en een paar dagen geleden kwam de familie op bezoek.

Op verzoek van een aantal trouwe Nederlandse donateurs hierbij een toelichting hoe het mogelijk is dat Flor zo lang zoek kon zijn voor de familie en waarom het zo lang moest duren voordat de familie op bezoek kwam. Je zou verwachten dat ze twee uur later voor de deur zouden staan.

Mensen op de Filipijnen hebben totaal geen vertrouwen in het corrupte en niet functionerende systeem op de Filipijnen, het is goed mogelijk dat men vooral zelf heeft gezocht en de autoriteiten er niet eens bij heeft betrokken. Een tweede optie is dat men het wel heeft gemeld maar dat de betrokken overheidsdienaar er verder niks mee heeft gedaan. Een derde optie is dat de familie het wel goed uitkwam dat Flor onvindbaar was. Op de Filipijnen is een kind met een beperking een grote kostenpost en dit kind zal nooit naar het buitenland gaan om geld op te sturen voor de familie. Het is niet verwonderlijk dat men niet zo lang en intensief heeft gezocht.

Veel slechter dan een leven in Tondo kan het niet snel worden. Als je echt arm bent en in Tondo woont dan is het leven veelal een hel. Mensen zijn dan soms blij dat hun kind wordt opgenomen in een instelling, men denkt dan al snel dat het veel beter is dan wat zij te bieden hebben…maar ja, het knaagt wel en het blijft je kind dus nu Flor gevonden is dan wordt de familie daar wel happy van natuurlijk. Alle opties zijn goed denkbaar, we zullen het nooit weten omdat dit soort zaken onbespreekbaar zijn. Er spelen zoveel dingen een rol en welk aandeel welke rol heeft is lastig blood te leggen. Het is wel geweldig dat Flor via postings op facebook is herkend en de familie is ingelicht.

De familie woont in Tondo, dat is de grootste sloppenwijk van Manila . Hier hebben criminele organsaties het voor het zeggen, de politie is de vijand. Politie kun je absoluut niet op rekenen in deze wijk. Men zal bij aangifte van vermissing wel notities hebben gemaakt maar zonder computer, waar komen die notities terecht? Efficiency is ver te zoeken en veel ambtenaren zijn niet in staat een rapport te schrijven. Wij hebben meegemaakt dat we zelf maar even een aangifte schrijven omdat het anders anderhalf uur duurt en de inhoud nog steeds te wensen overlaat. Het zijn voorbeelden waarom er veel fout gaat op de Filipijnen, een niet goed functionerende overheid heeft veel implicaties. We zijn in Nederland ook een beetje verwend, kind weg…amber-alert…kind terug…we zijn zo efficient. In andere landen werkt dit echt niet zo.

Door een slecht functionerend overheidsapparaat krijg je een bevolking die zich daar op instelt. Rona moest voor de verlenging van haar rijbewijs vier keer naar Manila, elke keer een halve dag in de rij wachten voor ze aan de beurt was. Als je boos wordt…ga je gek worden en het veranderd niks. Mensen raken eraan gewend en zijn ‘heel geduldig’ omdat ze geen keus hebben. Als je snel dingen wil regelen moet je geld laten zien, dan betaal je iemand om voor je in de rij te staan, die persoon betaald ook officials weer om helemaal niet in de rij te hoeven, allemaal afhankelijk van wat je ervoor over hebt. De arme bevolking en vooral mensen uit Tondo hebben geen geld dus weinig keus. Dit soort omstandigheden veranderen je mentaliteit. Je wordt wat gemakkelijker en je stelt je erop in dat je toch niks voor elkaar krijgt.
Plotseling is er dan dat geweldige nieuws dat Flor is gevonden. Een Nederlander zou in de auto springen en direct vertrekken, overmand door emoties zou niemand en niks ons kunnen stoppen om je kind weer in je armen te sluiten.

Op de Filipijnen gaat dat anders, op de dag dat het goede nieuws kwam was de ASEAN conferentie met Trump in Manila. De hele stad werd gedurende vier dagen plat gelegd, reizen is dan vrijwel onmogelijk. Daarna werd de moeder ziek, wederom uitstel. Toen wilden er andere familieleden mee maar die waren druk…dus werd er een dag geprikt twee weken na bekend was dat Flor was gevonden. Op het filmpje is ook te zien dat de emoties niet echt een ontlading is, weinig tranen maar men is natuurlijk wel blij. Mensen die veel meegemaakt hebben zijn over het algemeen minder uitbundig in het uiten van hun emoties, dat is maar een persoonlijke observatie, het is lastig uit te leggen waarom een moeder niet uit haar dak gaat als ze haar kind na 14 jaar weer in haar armen kan sluiten. Het kind gaat nota bene eerst naar de tante voor een knuffel… Nu is er een onderzoek gaande of Flor daadwerkelijk het kind van de vermeende moeder is en of ze in staat is om Flor thuis op te vangen. Aangezien we wederom van authoriteiten afhankelijk zijn en omdat men in december niet echt werkt in verband met de kerst zullen we waarschijnlijk in januari of februari de uitkomst van dit onderzoek horen.

Maar ja, het is natuurlijk geweldig dat Flor haar familie heeft terug gevonden. Dat ze hierdoor nauwelijks meer te handhaven is door haar beperking en al de prikkels die horen bij dit gebeuren zal niemand een zorg zijn. Flor is ook gedwongen rustig af te wachten. Uiteindelijk komt er wel duidelijkheid, gewoon geduldig zijn.

Voor de tweede keer komen Joop en Henk samen op bezoek bij Bahay Aurora.
Gisteren aangekomen en gelijk aan de bak…
Voor Joop is het inmiddels zijn 9e bezoek. Joop is zolangzamerhand echt ‘familie’ geworden.

Beide heren zijn druk bezig om de units aan de buitenkant te schilderen.
Als onderdeel van ons groot onderhoudsplan hoeven we voor deze klus geen extra medewerkers in te huren.
Dat is mooi meegenomen.
Heel hartelijk dank heren voor jullie bijdrage, we stellen het zeer op prijs en de kids vinden het ook geweldig dat blanke mensen ‘echt werken ‘, in hun beleving is werken iets voor mensen die een lager aanzien verdienen. Joop en Henk openen dus, zonder dat ze zich daarvan bewust zijn, ook de ogen van een aantal mensen.
Aanpakken en niet bang zijn je handen vuil te maken, een geweldig voorbeeld.
Heel hartelijk dank heren !

Hoge bloeddruk is een wereldwijd probleem en dat probleem gaat ook zeker niet voorbij aan de Filipijnen. Op de Filipijnen, een populatie van 100 miljoen mensen zijn zo rond de 14 miljoen mensen met hoge bloeddruk. De gevolgen zijn dramatisch. Elke dag sterven er 276 Filipinos aan een hart aanval. Elke 9 minuten krijgt een Filipino een beroerte. Van de mensen die dat overleven is 75 procent permanent invalide. Dat zijn heftige aantallen, maar de meeste mensen maken zich hier pas druk om als het henzelf of een familie lid treft, helaas.

Oorzaken:
De Filipinos hebben slechte eetgewoontes. Men eet zoveel mogelijk rijst en verder is men gek op cholesterol rijke voeding. Erg populair is bijvoorbeeld geroosterd speenvarken en dan vooral de crispy huid, dat wordt vooral geserveerd tijdens verjaardagen en feesten. Het is alsof je jezelf cholesterol in plakjes toedient. Zo zijn er veel vette gerechten die erg populair zijn. Combineer deze slechte voedings gewoonten met een behoorlijke alcohol inname en roken. Alsof dat niet genoeg is heeft men een broertje dood aan sport. De combinatie van al die factoren geeft je op termijn een redelijke garantie op hoge bloeddruk, zuikerziekte of een beroerte. Het klinkt bizar maar de meeste mensen kunnen niet verder kijken dan de dag van vandaag, wat nu aan lekkere dingen op hun bord ligt. In Nederland en Amerika is dat trouwens niet veel anders helaas.

De eerste verschijnselen :
Helaas krijgen de meeste mensen geen waarschuwingen. Het is meestal volop raak en direct levensbedreigend. Te dik zijn is een goede indicator.
Preventie :
Om hoge bloeddruk en de gevolgen daarvan te voorkomen is het van belang regelmatig je bloeddruk te meten. Indien die te hoog is wordt het echt tijd om het voedingspatroon aan te passen en te gaan sporten. Life style aanpassen ben je nooit te oud voor. Zo simpel is het….! Het is vooral een kwestie van discipline. Het is jezelf die discipline opleggen of vroegtijdig doodgaan, uiteindelijk weinig keus lijkt me. Als je voorkomt dat je te dik wordt geef je ook niks uit aan medicatie. Op de Filipijnen moet je medische zorg zelf betalen en geld is schaars bij de arme bevolking.
Bij Bahay Aurora doen we intensieve voorlichting op o.a dit onderwerp. Kinderen moeten ervan doordrongen zijn dat er veel slecht eten is wat erg lekker is maar op termijn een killer is. Bewegen is al dagelijkse kost en het is nog leuk ook… Voorlichten is niet genoeg, ook gewoon doen. Sport is leuk en vetarm eten kan erg lekker zijn. Waarom niet ? Het leuke is dat onze kinderen het allemaal erg interessant vinden. Jammer dat medewerkers veelal nog de Filipijnse gewoontes toepassen met de gedachte dat hoge bleoddruk ellende een ver van mijn bed show is. Ouderen zijn veel moeilijker te motiveren dan jongeren.

Het is lastig vast te stellen wat precies de klimaat veranderingen zijn op de Filipijnen, de overheid houdt geen data bij op dat gebeid. Filipijnen kent een nate en een droge tijd. De natte loopt van April tot December en de droge tijd van December tot Aril. Meestal komen de stormen tegen het eind van de natte tijd, de meeste stormen, die noemen ze daar typhoon, komen dus in Oktober /November. De Filipijnen hebben elk jaar met ongeveer 20 typhonen te maken. Over de laatste 40 jaar kunnen we stellen dat de laatste 5 jaar de stormen steeds zwaarder worden. Super typhoon Yolanda heeft diepe sporen achter gelaten en was waarschijnlijk de zwaarste storm ooit. Het lijkt ook wel steeds warmer te worden gedurende de droge tijd. Temperaturen van 45 graden zijn geen uitzondering meer. Dat lijkt allemaal wel mee te vallen zo op het eerste gezicht maar als je huis is weggeblazen tijdens Yolanda op 3 november 2013 en je hebt nog steeds geen huis kunnen herbouwen , dan voelt dat anders. Naar schatting 6300 mensen zijn toen overleden, als dat je familie is, dan voelt het ook anders…Als het zo extreem heet is gaan er bij ons in Morong en Baras elk jaar tientallen ouderen dood door oververhitting. Als dat jouw ouders zijn dan voelt het ook anders. Klimaat verandering heeft direct invloed op het leven van mensen op de Filipijnen.

Het mag duidelijk zijn dat Filipijnen tot nu toe barweinig gedaan heeft om de luchtverontreiniging terug te dringen. Er zijn wel lichtpuntjes, de trycycles die de hele dag door grote rookwolken de lucht in bliezen hebben een paar jaar geleden een verbod van meng-smering opgelegd gekregen. Voorheen mengde men de benzine met olie, als iemand dan teveel olie had bijgevoegd resulteerde dit in enorme verstikkende rookwolken. Nu mogen er alleen nog maar 5 takt motoren gebruikt worden voor trycycles. Dat is een hele verbetering. Ook de diesel die gebruikt wordt is verbeterd, men gebruikt tegenwoordig IV diesel. Dat helpt maar is zeker niet afdoende, er is ook nog veel vieze diesel die gesmokkeld wordt in omloop. Met name bussen en jeepneys zijn zeer zware vervuilers. Op het gebied van zonneernergie en wind energie gebeurt er ook niet veel. In dit eilanden rijk waar er zon in overvloed is betalen bewoners nog steeds heel veel voor peperdure elektra van de Meralco, de enige leverancier. Na Japan de duurste energie in Asia. Helaas geeft de overheid geen subsidies voor zonnergie en dat heeft tot gevolg dat niemand die panelen kan aanschaffen. Een gemiste kans. Ook op het gebied van wind energie zie je hetzelfde, vrij weinig windmolens terwijl er aan de kust volop wind staat. Een gemiste kans, elders op de wereld wordt er hard gewerkt om ons klimaat te redden en deze overheid wacht rustig af tot ze gered worden. Met een econosmische groei van 5 procent zou je een andere verdeling van middelen verwachten.

Twee weken geleden gloorde het even …Duterte de President kondigde aan dat alle Jeeps vervangen moesten worden voor 1 Januari door elektriche voertuigen. Zo niet dan zou hij de eigenaren opsluiten . In een land waar vrijwel geen openbaar vervoer is zoals treinen en bussen en waar de bevolking vrijwel volledig afhankelijk is van Jeeps was het voorspelbaar dat die deadline waarschijnlijk niet gehaald zou worden. Een woordvoerder van de President verklaarde dan ook al snel dat de deadline bij wijze van ‘expression of urgency’ had geformuleerd. Tja, we maken allemaal foutjes maar wanneer moet de vervanging van de Jeeps dan afgerond zijn ? Helaas, we hebben verder niks meer gehoord. Toch is het verkeer met name in Manila ‘killing’. De luchtverontreiniging en de files zijn onvoorstelbaar. Gelukkig waait er nog een briesje waardoor niet al die giftige lucht blijft hangen maar het is al buitengewoon ongezond om in Manila te zijn of te wonen. Helaas is het in de dorpen niet veel beter, vooral wanneer je aan de openbare weg woont. De wegen zijn te smal voor het vele verkeer en de trycycles blokkeren het verkeer vaak volledig. Een oplossing laat nog wel even op zich wachten. Capabele bestuurders werken veelal in het buitenland op een onderbetaalde job ergens in Saodi Arabia of elders. Ook zij wachten tot ze gered worden.