Ik ben Melissa de Wilde, studente uit Amsterdam, en ben sinds half januari terug uit de Filippijnen, waar ik 4,5 maand bij Bahay Aurora stage mocht lopen. Sinds ik terug ben vragen mensen mij regelmatig: “Hoe was het?” In eerste instantie zou ik met die mensen willen gaan zitten en 6 uur lang verhalen willen vertellen! Inmiddels heb ik één woord gevonden die, voor mij, op mijn hele verblijf slaat: BIJZONDER! Het maakte het voor mij bijzonder dat ik me in een nieuwe wereld begaf vol vrolijkheid en kleur en er worden de hele dag door grapjes gemaakt en gezongen. De mensen en kinderen zagen er gelukkig uit. Iets wat ik mij anders had voorgesteld, als je je vooraf de armoede inbeeldt. Maar die armoede en narigheid zijn er wel degelijk. Het feit dat deze mensen toch overal iets positiefs in proberen te zien, maakt dat je intens gaat genieten van de kleine momentjes. Zo kon ik echt genieten dat ik met de tienermeisjes, die in het zelfde gebouw sliepen als ik, een ‘fotoshoot’ hield waar een heleboel gekke bekken voorbij kwamen. Of het moment dat we met alle kinderen salsa gingen dansen. Of dat ik Angelo (een jongen van 12 die in eerste instantie absoluut geen Engels kon en durfde te spreken) zag spelen met een leeftijdgenoot en zich ging voorstellen in het Engels, zoals hij dat in mijn project ‘Learning is Fun’ had geleerd. Of de pret in de ogen van de special kids op het moment dat ze voor het eerst in hun leven een uitje hadden. Of dat twee oudere collega’s mij vroegen het nut van een tampon uit te leggen. Ziet u de slappe lach momenten al voor u? Of het eindeloos liedjes zingen tijdens een kampvuur avond die ze voor mijn afscheid hadden georganiseerd… Kortom, zoals ik al zei zou ik uren door kunnen gaan met mooie verhalen vertellen. Maar het meest bijzondere is iets waar keihard aan wordt gewerkt, waar veel mensen zich vrijwillig voor inzetten, waarvoor donateurs cruciaal zijn, waar iedereen die betrokken is bij Bahay Aurora zijn liefde aan geeft: de kinderen kunnen weer kind zijn. En dat is bijzonder mooi.
Melissa