Van november 2012 tot en met januari 2013 verbleef ik in het kindertehuis als vrijwilliger/stagiair. Ik ben inmiddels weer een aantal weken in Nederland, maar ik denk nog graag elke dag terug aan een geweldige ervaring in Bahay Aurora.
Vanwege de tijd van het jaar heb ik de kans gekregen om een keer echt op zijn Filippijns de feestdagen (of eigenlijk ‘feestmaanden’) te ervaren. Opmerkelijk is dat ze in de Filippijnen hier het liefst zo vroeg mogelijk mee beginnen en dat de sfeer er vanaf mijn aankomst in november al goed in zat. Bijna elk weekend kwamen er bedrijven en particulieren op bezoek om hun bijdrage te leveren in de vorm van leuke activiteiten met de kinderen en donaties zoals etenswaren, kleding en speelgoed. Voor het Bahay Aurora kerstfeest mochten de kinderen zelf het programma invullen en kregen zij ook een deel van de uitvoering voor hun rekening. Hiermee bewezen ze maar weer dat ze om kunnen gaan met een verantwoordelijkheidsgevoel. Het kerstfeest wordt elk jaar al een aantal dagen voor kerstavond in Bahay Aurora gehouden. Hierdoor kunnen de medewerkers de officiële kerstdagen doorbrengen met hun familie en hun plannen beter op elkaar afstemmen. Zelf kreeg ik hierdoor ook de gelegenheid om mijn familie in Manilla te bezoeken en toch met de kinderen in Bahay Aurora kerst te vieren, wat ik voor geen goud had willen missen.
Verder heb ik als voorbereiding op me reis een project vanuit mijn opleiding opgezet onder de naam ‘Performance Improvement in Bahay Aurora’. Samen met de manager en twee social workers van Bahay Aurora hebben we gedurende de twee maanden onder andere in interactieve sessies aandacht besteed aan de organisatiedoelstellingen en het ontwikkelen van een competentieprofiel. Hierin kwam al snel naar voren dat het volgende doel alle werkzaamheden binnen het kindertehuis omvat: ‘To provide a good environment that will nourish the development of the children through proper education, health, food and shelter, before the eventual reintegration to a happy capable family’. Het is belangrijk om in kaart te brengen wat je met de staf precies wilt bereiken en met welke vaardigheden je deze doelstellingen kan bewerkstelligen. Veel studenten zullen dit herkennen als het ‘competentiegericht leren’. Los van het feit dat het project erg leerzaam was, hebben we het ook erg gezellig gehad en ontwikkelde bij mij uiterste respect voor een leergierige staf met een grote verantwoordelijkheid voor de toekomst van de kinderen.
Naast alle activiteiten rondom kerst en mijn studieproject heb ik nog veel meer bijzondere ervaringen, maar dat zijn er simpelweg te veel om op te noemen. Toch zal ik er graag een aantal op willen sommen: Tijdens mijn verblijf heb ik een aantal voetbaltrainingen en wedstrijden mogen begeleiden en coachen van het voetbalteam Lagundi Wolves, waar een van de weeskinderen onderdeel van is. Daarnaast hebben we eind december dankzij Robert, Klara en anonieme sponsors een bezoek gebracht aan Ocean Park, een levensgroot aquarium/pretpark in Manilla. In november en december hebben we ook twee keer een lokaal zwembad bezocht met alle kinderen en stafleden en was er begin december een grote dansvoorstelling van de kinderen op de lokale basisschool. Voor mijn laatste 24 uur in Bahay Aurora had ik voor de kinderen een karaoke machine gehuurd. Indrukwekkend bewezen de kinderen dat zij los van de 8 uur slaap en de maaltijden werkelijk elke seconden gebruik kunnen maken van deze toch wel Filippijnse traditie. Op een gegeven moment stonden er 56 nummers in de wachtrij (omgerekend 3 uur wachten totdat je aan de beurt was). In de avond hebben enkele kinderen en stafleden een dankwoordje gedaan wat het afscheid wel erg bijzonder maakte.
In de laatste dagen had ik het gevoel dat de periode van ruim 2 maanden snel voorbij was gevlogen, maar wanneer ik even stil sta bij alle ervaringen en indrukken die de reis op me heeft achtergelaten besef ik me weer hoeveel je in zo’n relatief korte tijd mee kan maken. Een bezoek aan Bahay Aurora als stagiair en aan de Filippijnen an sich bestaat niet alleen uit onderzoeksrapporten en wetenschappelijke artikelen, het is een werkelijke levenservaring en het verandert je visie op zoveel verschillende manieren. Alle stafleden en kinderen, de familie Santiago en uiteraard Herke en Arleen, ontzettend bedankt voor alles en hopelijk tot snel!
Tom