Maand: april 2017

Het system van gezondheidszorg is voor een arm land best goed te noemen. De faciliteiten zijn natuurlijk niet zo goed als die wij gewend zijn in Nederland. Medisch personeel is uitstekend geschoold en velen werken in de USA , het midden oosten of in Europa. De gezondheidszorg op de Filipijnen is een mix tussen private zorg in klinieken en publieke zorg die aangeboden wordt in de Public Hospitals. De private zorg is goed tot uitmuntend, St Lucs ziekenhuis is zo goed uitgerust dat menig ziekenhuis in Nederland jaloers zou zijn. Dokters die daar werken zijn allemaal ZZP’ers en huren een ruimte om klanten te ontvangen en te behandelen. De apparatuur die wordt gebruikt is grotendeels van het ziekenhuis en is zonder meer top-standaard. Voor elk bezoek aan een dokter moet je cash afrekenen of deels vooraf betalen wanneer je wordt opgenomen. Het leuke is dat dezelfde artsen ook werkzaam zijn in de public hospitals. Ze schrijven dan alleen veel goedkopere medicijnen voor en de apparatuur die ze gebruiken voor dezelfde operatie is dan veel minder van kwaliteit. In de praktijk betekend het dat wanneer je naar een public hospital gaat zoals wij in Morong hebben je het best om 3 AM naar het ziekenhuis kan gaan omdat je dan voor in de rij zal staan. Kom je om 7 uur dan sta je gegarandeerd de hele dag in de rij. In Manila staat het PGH Philipine General Hospital. Toen we daar een keer iemand bezochten was het echt een heftige ervaring. De eerste hulp was een niet al te grote afdeling met zeker 300 patienten met allemaal zeer uiteenlopende problemen. Er waren een paar dokters en verplegers, die schoten van het ene bed naar het andere. Knap hoor, met een man of 10 zoveel patienten bedienen en het was er snikheet, geen airco. Toen we over de afdeling liepen kon je zien dat verschillende mensen lagen te sterven. Toen we aankwamen bij de persoon die we bezochten, persoon in kwestie had een poging tot zelfdoding gedaan. Er lag iemand naast hem met een schotwond, twee politeagenten naast het bed en met een handboei aan het bed. Leuke ervaring…. Je zou al snel denken dat het een puinzooi is, niet juist. Dit ziekenhuis doet elke denkbare operatie met dezelfde artsen die in St Luc werken. Het is niet te geloven wat voor enorm ziekenhuis het is, vele duizenden patienten worden daar behandeld. De behandeling is gratis maar om behandeld te worden moet je veel werk verrichten en lang geduld hebben. Ook als overal op de Filipijnen moet je allerlei papieren overleggen om die gratis hulp te krijgen en dan de wachttijden….pfff niet zo eenvoudig als je ernstig ziek bent maar wel een uitkomst voor mensen die arm zijn.

Het is weer vakantie op de Filipijnen. Gedurende de zomer is het snikheet op de Filipijnen en dan is het binnen nauwelijks uit te houden. Op school zitten zonder airconditioning gaat gewoon niet.
Om de kinderen lekker bezig te houden hebben we een dagprogramma gemaakt waarbij er ’s morgens, ’s middags en ’s avonds leuke activiteiten zijn.
Vandaag zijn een groepje kinderen aan het trainen voor de wandeltocht die wel elk jaar houden. We doen het met kleine groepjes omdat het onveilig is met een grote groep, het verkeer is nogal vijandig. Ook personeelstechnisch is het wat simpeler te organiseren om regelmatig met kleine groepjes te gaan.
In de vroege ochtend, rond 5.30 AM ging deze groep vandaag wandelen, zo vroeg omdat het anders te heet is.
Kinderen vinden dit geweldig en genieten van de opkomende zon en de gezelligheid op straat die er rond dat tijdstip volop is. Iedereen is bang van de zon dus men staat massaal heel vroeg op om dingetjes rond huis te doen of eten voor hun huis te verkopen. Filipijnen is een prachtig land en het uitzicht is hier en daar adembenemend. Inmiddels zijn alle mensen die de afgelopen jaren op bezoek zijn geweest bij Bahay Aurora uitgenodigd voor de wandeltocht. 40MM uit Venhuizen heeft jaren geleden het initiatief genomen om organisaties te ondersteunen bij hun lokale wandeltocht. Onze eerste wandeltocht was zo goed bevallen dat we hier een jaarlijks terugkerend evenement van hebben gemaakt. Door de publiciteit komt het kindertehuis op een positieve manier in het nieuws en dat heeft weer tot gevolg dat we veel bezoekers krijgen die gebruiksartikelen doneren. Iedereen happy!

Bahay Aurora is een zelfstandige Stichting of NGO op de Filipijnen. Wij moeten verantwoording afleggen aan de DSWD , dat is het Departement of Social Welfare and Development , vergelijkbaar met het Departement Sociale Zaken en Werkgelegenheid in Nederland. In Nederland zijn rond de 2300 mensen werkzaam bij dit Departement, op de Filipijnen heeft dat Departement 10.000 medewerkers. De DSWD is belast met bescherming van de zwakkeren in de samenleving en met de ontwikkeling van de Filipijnen als land. In die zin heeft Bahay Aurora direct contact met de DSWD, jaarlijks vindt er een audit plaats en eens in de 3 jaar vindt een hele grote audit plaats omdat dan onze vergunning verlengd moet worden. Veel controle dus, ook in vergelijking met Nederland. Van tijd tot tijd organiseert de DSWD deskundigheidsbevordering voor medewerkers waar we dan soms tegen betaling soms gratis gebruik van kunnen maken. Helaas is de DSWD een geld verslindende machine door het enorme personeelsbestand die zeer inefficient werken. Omdat de overheid de visie heeft dat de NGO’s die vrijwel 100 procent gefinancierd worden door het buitenland verantwoordlijk zijn voor de zwakkeren in de samenleving wordt er geen budget beschikbaar gesteld voor instellingen. De totale uitgaven van instellingen moet door fondsenwerving die voornamelijk in het buitenland plaats vindt worden gefinancierd. De VN heeft jaren geleden besloten dat de Filipijnen geen ontwikkelingsland meer is op basis van het BNP bruto nationaal product, voor het gemak is men eraan voorbij gegaan dat de inkomensongelijkheid op de Filipijnen extreme vormen heeft aangenomen. Efficientie, good Governance en nivelering zijn termen waar men nog nooit van gehoord heeft. Uiteindelijk zijn het de arme mensen die de dupe zijn. DSWD heeft dus nog een lange weg te gaan om daadwerkelijk zijn core business inhoud te geven. Hier zal niet snel verandering in komen omdat mensen op de Filipijnen niet kritisch zijn op hun overheid. Men is over het algemeen niet goed geinformeerd omdat de media geen gedegen onderzoek doet en omdat kritische geluiden eerder negatieve concequenties hebben dan dat er wat veranderd. Bahay Aurora is er voor de kinderen, die kopen er niet zoveel voor dat de VN heeft besloten dat de Filipijnen geen ontwikkelingsland meer is. Ze kopen er ook niks voor dat dat de overheid het heeft verboden dat kinderen op straat zwerven. Het leven voor en wordt er alleen maar ingewikkelder van. Daarom is Bahay Aurora nog steeds na 25 jaar broodnodig . Indien je ons wil steunen ga dan naar onze site en geef je op als donateur.